Ψήφισμα συμπαράστασης ενάντια στην απόλυση του συναδέλφου Ν.Π. από την εταιρία ΩΘΗΣΗ

Ακολουθεί στα ελληνικά και στα αγγλικά το κείμενο κοινού ψηφίσματος (συνυπογραμμένου και από τον ΣΜΕΔ) σωματείων, εργατικών σχημάτων-συλλογικοτήτων και συνελεύσεων γειτονιάς:

Παράθεση :

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Στις 10/4 εκδικάζεται η αγωγή που υπέβαλε ο συνάδελφος Ν. Π. εναντίον της εταιρίας Ώθηση. Ο συνάδελφος απολύθηκε μετά από 8 μέρες εργασίας στην εν λόγω εταιρία γιατί διεκδίκησε αξιοπρεπείς συνθήκες, καταγγέλλοντας στην επιθεώρηση εργασίας την χρήση συμβάσεων τύπου (υπάλληλου γραφείου) άσχετου με την εργασία που συνδέεται μόνο με όρους παραγωγικότητας. Συγκεκριμένα, η εργοδοσία της εταιρίας Ώθηση απέλυσε τον συνάδελφο περίπου 10 μέρες μετά την πρόσληψή του, γιατί είχε «μηδενική παραγωγή», δηλαδή δεν είχε κάνει καταχώρηση συμβολαίου Wind, για 2 μέρες! Αυτό αποτέλεσε την αφορμή για την απόλυση του συναδέλφου, ως συνέχεια της αφόρητης πίεσης προς τους εργαζόμενους για συνεχή «παραγωγή» συμβολαίων τηλεφωνίας. Ο Ν. Π. δεν υπέκυψε στο κυρίαρχο καθεστώς του εξαναγκασμού με κάθε τρόπο για αύξηση των πωλήσεων ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι παραγωγικότητας, που δεν περιγράφονται σε καμία σύμβαση για πωλήσεις σε τηλεφωνικά κέντρα. Το γεγονός αυτό είναι ένα από τα πολλά που έχουν να κάνουν με την αυθαιρεσία των αφεντικών και ιδιαίτερα αυτών που παρέχουν τηλεφωνικά κέντρα. Οι εργαζόμενοι των τηλεφωνικών κέντρων (εξυπηρέτηση πελατών, τηλε-πωλήσεις, εισπράξεις κ.ά.) ήταν από τους πρώτους κλάδους που αντιμετώπισαν τις νέες εργασιακές συνθήκες όπου τα μνημονιακά μέτρα νομιμοποίησαν την αυθαιρεσία των αφεντικών με σκοπό την περαιτέρω αύξηση των κερδών τους. Αποτελούν τα σύγχρονα κάτεργα-γαλέρες που επιδιώκουν την δημιουργία (κακοπληρωμένων ή απλήρωτων) εργαζομένων-μηχανών. Κάποιες ενδεικτικές αναφορές σχετικά με τις συνθήκες εργασίας είναι οι παρακάτω:

• Ατομικές συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου στις οποίες δεν αναγνωρίζονται επιδόματα και παροχές της ΕΓΣΣΕ και στις οποίες αποκρύπτεται το πραγματικό αντικείμενο εργασίας
• Ελαστικά ωράρια, κυλιόμενες βάρδιες, σπαστά ρεπό που αλλάζουν αυθαίρετα από τη μια μέρα στην άλλη
• Απολύσεις, «οικειοθελείς παραιτήσεις», συνεχής αντικατάσταση εργαζομένων-ανακύκλωση ανέργων
• Απλήρωτες υπερωρίες, καθυστερήσεις πληρωμών, μειώσεις μισθών και ωρών, αναγκαστικές άδειες, πληρωμή με το κομμάτι (με την πώληση)
• Υπερεντατικοποίηση της εργασίας, ασφυκτικές-εκβιαστικές πιέσεις για επίτευξη στόχων παραγωγικότητας,
• Ποσοτική μέτρηση κάθε δραστηριότητας, χρονομέτρηση κάθε εργασίας ακόμα και της διάρκειας για κάλυψη φυσικών αναγκών
• Μη παροχή ή ελλιπής παροχή διαλειμμάτων
• Προσπάθειες φίμωσης και τελικά απόλυση όσων υψώνουν φωνή που εναντιώνεται στην καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων και κάθε συνδικαλιστικής δράσης
• Κακές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας (ακάθαρτοι χώροι, χωρίς επαρκή φωτισμό ή εξαερισμό)
• Επιβαρυντικό αντικείμενο εργασίας (ύβρεις-εκνευρισμός-παράπονα πελατών κλπ.).

Ο τρόπος και ο βαθμός εκμετάλλευσης των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των νέων εργασιακών συνθηκών, συγκεκριμένα των νέων μορφών δουλείας που επιβάλλονται από αφεντικά και κράτος σε όλους τους χώρους δουλειάς. Έτσι κρίνεται όσο ποτέ απαραίτητο οι εργαζόμενοι να εγκαταλείψουν την λογική του ατομισμού ή της ηττοπάθειας. Κανένας δεν βγαίνει κερδισμένος από την αδράνεια και τον φόβο. Είναι πλέον προφανές ότι ο καλός εργαζόμενος είναι αυτός που θα υποταχθεί στις χειρότερες εργασιακές συνθήκες ώστε να παράγει το μέγιστο δυνατό κέρδος για το αφεντικό με την ελάχιστη δυνατή απολαβή για τον ίδιο. Και είναι θέμα χρόνου να διαπιστωθεί ότι κάθε εργαζόμενος για αυτούς είναι αναλώσιμος με αιχμή το σημείο αντοχής του. Θα πρέπει να απεγκλωβιστούμε από την τρομοκρατία των αφεντικών και , μέσα από συλλογικούς αγώνες και διαδικασίες να διεκδικήσουμε την αξιοπρέπεια μας. Να αφήσουμε πίσω λογικές ανάθεσης και να αναλάβουμε την υπεράσπιση των ζωών μας. Ο συνάδελφος Ν. Π. έθεσε εαυτόν σε αυτήν την διαδικασία και με αυτήν την αφορμή μπορεί να διαφανεί για άλλη μια φορά ότι μόνο μέσα από την ενότητά μας, την αλληλεγγύη και τους συνεχείς αγώνες μπορούμε αναστρέψουμε το καθεστώς δουλείας που μας επιβάλλουν.

• ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ, ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΑΘΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
• ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΟΣΑ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
• ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ Ν. Π. ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΠΟΥ ΕΝΑΝΤΙΩΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 10/4, 10:30 π.μ., ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Παράθεση :

FACED WITH THE EMPLOYERS’ TERRORISM, NOBODY IS ALONE

On the 4th of April, 2013, there will be a hearing of the lawsuit filed by our colleague N.P against the “Othisi” company. Our colleague was fired after 8 days of work in this company because he claimed decent working conditions, lodging a complaint to the Labour Inspectorate against the use of labour contracts of a type (“office employee”) irrelevant to the actual work done and connected only with terms of productivity. More specifically, the employers of “Othisi” fired our colleague roughly 10 days after his hiring, because he was utterly unproductive, that is to say, he had not managed to sell a contract of “Wind” for 2 straight days! But this was just the pretext of our colleague’s firing: in fact, it was a direct consequence of the unbearable pressure exerted to the workers of the company, aiming at a non-stop production of telephony contracts. N.P did not succumb to this coercive arrangement aiming at the increase of sales with whatever means necessary, in order for the company to achieve its own objectives of productivity, which are nowhere to be found in any labour contract for sales employees in call-centres. This is just one example of the bosses’ arbitrariness, especially in call-centres. Workers in call-centres (customer service, remote sales, receipts etc.) were one of the first branches that faced the new labour conditions legalised by the Memorandum measures: purely and simply, the bosses’ arbitrariness, aiming at a further increase of their profits. Call-centres are the modern galleys that promote the creation of (underpaid or unpaid) machine-workers. Some indicative pieces of evidence regarding working conditions in these galleys:

• Individual fixed-term or open-ended labour contracts in which there are no terms involving the benefits and allowances of the National General Collective Labour Agreement, and there is purposely no mention of the real object of work.
• Flexible schedules, rolling shifts, foldable days-off that may be changed arbitrarily from day to day.
• Firings, “willing resignations”, a continuous replacement of workers or a recycling of the unemployed.
• Unpaid overtimes, delays of payments, cuts in wages and working hours, obligatory leaves, piece-rate pay (payment by sales output).
• Over-intensification of work, stifling-blackmailing pressures for the achievement of the objectives of productivity.
• Quantitative measurement of each activity, timing of each work and even of the… toilette breaks.
• Minimum breaks or no breaks at all.
• Attempts at gagging and, at the end, firing of anyone raising his or her voice, anyone opposing the violation of basic rights and of every kind of syndicalist action.
• Bad health and safety conditions (impure spaces, with insufficient lighting and ventilation).
• Aggravating object of work (insults-vexation-complaints by the customers etc).

The manner and the degree of exploitation of workers in call-centres is a typical example of the new labour conditions, that is, of the new forms of work imposed by the bosses and the state in all working domains. Therefore, we think it is more essential than ever for workers to abandon the logic of individualism or defeatism. Nobody can gain anything from being inactive and fearful. It is now obvious that the good worker is a worker subjugated to the worst labour conditions in order to produce the highest possible profit for the boss with the minimal possible reward for himself or herself. And it is only a matter of time for a worker to become extendable, after he or she reaches the peak of his or her endurance. We have to free ourselves from the bosses’ terrorism and, through our collective struggles and processes, claim our dignity. We have to leave behind us the logic of entrusting our lives to others and undertake the defence of ourselves. Our colleague N.P. is trying to do just that; his example can show us once more that only through our unity, our solidarity and our continuous struggle we can subvert the conditions of enslavement imposed to us all.

• BREAK THE MISERY, THE FEAR AND THE APATHY IN WORK SPACES.
• CLAIM COLLECTIVELY WHAT THEY STEAL FROM US EVERY DAY.
• WE SUPPORT OUR COLLEAGUE N.P. AND EACH AND EVERY WORKER WHO STRUGGLES AGAINST THE WORKING CONDITIONS IMPOSED TO US ALL.

GATHERING ON THE 10th OF APRIL, AT 10:30 A.M., IN EVELPIDON COURT OF JUSTICE

SOLIDARITY IS OUR ARM